- Хантыйский
- Русский
Ука шәпие
Ука шәпие Име ими пиа вә, кашӑң хӑт ўв камн рэпӑ эвӑт ай әхӑн хӑтӑтья етн оӑңа вум артӑн име ими ўвеа лупӑ: «Хиые ва юхи уңа, камн Хинтӑң имет ңхӑт. Ӑңкен-ащен щиты ңхман хута ин вәӑңӑн?» Ука шәпие име ими пєа лупий: «Ма па ипўш хӑтумӑум па юхи щи йиум». Рєпӑа кўш нух хәңхӑс, хәр тум пєлӑк пєа вантӑ. Хинтӑң ими щи йи, вән тунты хинт шӑншӑн атӑ. Тыв юхтӑс, рєп ипийн хинтӑ пєлки пўншсӑлэ па ука шәпие пєа лупий: «Тыв хӑтума, тыв хӑтума». Ин ай пух нәмӑс: «Ма муй пӑта ўв хинтӑ ыпия хӑтумӑум. Па тӑхия хӑтумӑум па Имєм ими хуща юхи мӑнум». Кўш хӑтумӑс, хинт ыпия тәп мурт, щив щи ӑрємӑс. Щи пурайн ин Хинтӑң ими хинт ов лӑп тәхӑрсӑэ па сора ўв вәты хот пєы мӑнты щи питӑс. Ука шәпие щєпӑн ай кешие тӑй, сотуп эвӑт кеше аємӑс па ин хинт пӑты пєлки щи эвӑтмӑсэ. Па оңӑн ай әхӑ ким пәхӑмӑсэ, щӑта ким эсумтӑс, еша юхы мӑнӑс па хинтӑң име пєы ўвий: «Хинтӑң ими, ма щи хӑщсум». «Хӑща, хӑща, ма хӑэвӑт хӑт юх хинтєм тәєм». Ука шәпие юхи хәхӑс, Име ими хуща па и улумтӑс. Па хӑта йис, па щи мӑнӑс ай әхӑн рєп эвӑт хӑтӑтьяты. Етн оӑңа вум артӑн па щи вантӑэ хәр тум пєлӑкн Хинтӑң ими йи, юх хинт аумман, тыв юхтӑс, хинт ов пєлки пўншсӑэ па ўвий Ука шәпие пєы: «Тыв хӑтума, тыв хӑтума». Ука шәпие нәмӑсый: «Ма па тӑхия хӑтумӑум па сора юхи мӑнум». Кўш хӑтумӑс, па щи хинт ов ыпия тәп мурт. Хинт ов лӑп тәхӑрса па нух щи амум, сащ, Хинтӑң имен щи тәы. Кеше сотуп эвӑт аємӑс, хинт пӑты пєлки карӑӑсэ па ким щи навӑрмӑс. Вантӑэ, тӑм пўш мкєм хўва тўвум. Па щи ўв Хинтӑң ими пєа: «Ма па щи хӑщсум». «Хӑща, хӑща па щос карты хинтєм тәєм». Ӛхӑт хӑт йина щи ин Хинтӑң ими карты хинты тєн юхтӑс. Ищиты хинт ов пєлки пунӑс па лупӑ: «Ука шәпие, тыв хӑтума». Па тӑхия хӑтумӑты вўтщиӑс. Тәп ай әхӑ пиа па щи хинт ыпия рӑкнӑс. Лӑп тәхӑрса па тәты щи питум сащ. Кўш ин карты хинт пӑты кешийн караӑс. Кеше шәпи мәрємӑс. Щиты щи Ука шәпие Хинтӑң ими вәты хота тәсы. Хинт эвӑт ким таса па нух хот аңкӑа йирса. Вантый Хинтӑң ими нэш кємн кӑт эви тӑй. Лупӑ эвеңӑ пєӆа: «Нын тӑм тәп тўвум кӑӆєӊ нюхи, пошєӊ вураӊ нюхи нємӑӆт тӑхия а эсан. Ма яңхум ан-сән вєрты юх тәум». Хинтӑң ими мӑнум пийн Ука шәпие лупӑ Хинтӑң ими эвеңӑн пєа: «Мӑнат нух эсан, ма нынана ан-сән вєрум. Ӑңкӑн юхӑт тәймаӆ ма тӑта щи вєрум ан-сэн, нын тәп щӑта мӑнаты кавӑртӑты». Ин мулум эвеңӑнӑн нух щи єсӑса. Мулум эвеңӑн навӑрӑңӑн. Ука шэпие юх шәп сэвӑр. «Тыв ӊхємиӑтн, ма вантєм анєм». Ин эвеңӑн ухңӑӑн пунсӑӑн юх шәп әхтыя. аюмн шәпи щи сэвӑрмӑсэ. Па пўта мусӑӆэ кавӑртты щира. Пўт етшум пурайн – хәум ан нюхи хонӑс. И ан Хинтӑң име хот йит кўтупа омсӑсӑэ.
Кимит анӆ ов хонӑӊа омсӑсӑэ, хәмит ан пӑсан әхтыя омсӑсӑэ. Камн кӑт тухӑң ай вой катӑс тухӑӑн вәтща йирсӑэ па хот ыпийн хӑшап ыпия эсӑсӑэ. Вән пури вўс па тўтӑң хойми сән вўс. Камн вән юхтыя хәңхӑс. Вантый Хинтӑң ими щи ий. Нюхи ан хонӑӊа юхтӑс, пўл аємӑс, авємӑс, лупӑ: «Катьча ма нюхєм, ма кӑєм эпӑн авӑ». Кимит ан, хәмит ан хуща ищи лупӑ: «Ма нюхєм, ма кӑєм єпӑн авӑ». Хӑшап ыпийн ай войңӑн ңхӑңӑн. Хинтӑң ими нәмӑс ўв эвеңӑ. «Кульӊаам муя тыв тәтьюм кӑэӊ нюхи пўлыем, вўрӑң нюхи пўлыем нух эсӑсӑн». Хӑшап кимӑ нух аємӑсэ, щӑта тухӑң войңӑн кӑт тӑхи пєа пәрємӑсңӑн. Щи пурайн ин Хинтӑң ими ушн щи юхӑтса. Ука шәпийн вєрум вєр щи, ўв эвеңӑ пўта кавӑрсайңӑн. Тўтн щӑритум аюм шәпие аємӑс па хот мухӑая хәхӑты щи питӑс. Ука шәпие юх тый эвӑт ўв: «Хинтӑң ими, муй нӑң хәхӑӑн? Ма хуты тӑта, тӑм». Ин тўт щӑритум аймӑн мўва хоюм, тәрма хоюм вән наңк юх сэвӑрты щи сонтумӑс. Ӆошэк ики йил Хинтӑң ими пєа лупий: «Нӑң муй щи няш аюмн сэвӑрӑн? Мие мӑнєма аймэн, ма уват нух эщтанєм». Хинтӑң ими нух амтӑс: «м щи вўе, сорыева эщтантэ». Ӆошэк ики вўсэ аюм па мсыева кева-картыя сэвӑрса, мєт нша йис, ин аюм па юхы Хинтӑң имия мӑсы. Па щи сэвӑрты сонтумӑс. Ӆошэк пийн пӑсты вой ики юхтыӑс па Пўпи пухие ищи Хинтӑң имен аюм кева-картыя сэвӑрса. Ука шәпие нәмӑта лупӑ: «Нӑң муй тӑм юх сэвӑрлӑн? Тӑм уват юх иы питты пийн ма муй нюхи ракєм – муй ўв ракєм хӑщӑ? Юх порӑха и уа ма тӑта муй тӑхия мӑнты вўтьщӑум? Юх тый эвӑт тәп иы навӑрмӑум нӑң ўңэн ыпия щи питум». Хинтӑң ими юх пурӑха иы уӑс па ўңӑ вәна тасӑэ, сємңӑ лӑп хӑньсӑэ. Ука шәпие нәмӑта Хинтӑң име ўңӑа єсӑсӑэ вән пурлэ, щӑта па тўтӑң хойми сәнӑ иы шошємӑс. Хинтӑң ими щӑта щи пӑрӑс. Ука шәпие юх тый эвӑт иы вухӑс. Вән тўт ӑӑс, па Хинтӑң ими тўта вущкӑсэ. Нух мӑнум султӑ иы сэңксӑэ, тәп и султам нух эсӑс. Акань уват нєңӑӊ, акань пӑат хәйӊ тәрум тывтыйн тӑмӑщ куль тӑмӑщ пӑтап а тыв, а вә. Нухы мӑнум сутумӑ эвӑт лупий: «Тӑм сутум хӑща хӑнты нє-хә вәупсы питтыйн вәӆы пӑтапӑт юхӑтӑт ки, апӑт юх сая ат хӑнємӑӑт».
Ука шәпие щӑта юхи име ими хуща мӑнӑс, вантый вәум хот хәум сўңӑ иы лакӑнмеӆ. Щухал хот сўӊӑӆ иӆӆы лакӑнма, щухал хот сўңӑ тәп хӑщма. Нәмн пӑӆӑң ки юхтӑс, ӆоньщ сємн имеӆ ими тўт лӑп хәрӑтсӑӆэ, ӆўңӑн ки юхтӑс – ерт сємн лӑп хәрӑтсӑӆэ. Имеӆ ими сащийӆ: «Хиӆыем хӑйиӆум тўт сємие муй нәмӑӆта мӑнум тухӆӑң войн хәрӑтса, муй йиӆта мӑнум кўрӑң войн хәрӑтса».
Щухал тўр эвӑӆт имеӆ ими әпӑтӆаӆ эвӑӆт катӑӆман ким сәхтӑсӆэ. Кўрн шәңхсӑӆӆэ єтӑрңӑн-хушэңӑн нўмпия ӊхӑс па иӆӆы питмаӆн муй тывум най эви, муй тывум вәрт эвия йис. Сӑх кимӑӆӆаӆ, ухшам кимӑӆӆаӆ иӆта таӆӑсыйӆты питсӑт.
Ас тый пєӆа мӑнсӑңӑн Ас ёхарт хуща мєньнє вєншуп вән сӑңхум. Сӑңхум әхтыя нух хәңхӑс. Хәӆ эвӑӆт хәӆ вәньӆь пўл хупитӑс, наӊк эвӑӆт наӊк вәньӆь пўл хупитӑс, ухпат эӆты вущкӑсӆэ. Ӆыпеӆ ки, вет ӆӑӆ хот омсантӑс, ким пєлкӑӆ хәт ӆӑӆ хот омсантӑс. Имеӆ ими сот оӆ сўмтуп ӆора мӑнӑс па щӑта Калтащ ӑӊкия омсӑс. Ука шәпие Ас тый икия омсӑс. Мухӑӆая ванттыйӆ, акань ӆуват эвеӊ тәрум, пухӑӊ тәрум хўвн тывмаӆ. Мўвӆ ки, ӆапӑт сўӊа, йиӊкӑӆ ки, хәт сўӊа Калтащ Аӊкисаӊӑн хўвн пойкӆайӊӑн, хўвн вохӆайӊӑн.
Тӑм моньщ мӑнєма ма ӑӊкєм
Татьяна Ивановна ЛОЗЯМОВА моньщӑс
Вера ЛОЗЯМОВА
Древняя хантыйская сказка
Запись сказки Веры Владимировны Лозямовой в марте 2019 года в стойбище Лямино Ханты-Мансийского района от Лозямовой Татьяны Ивановны, 73 года.
Ука шопие – сказочный персонаж, олицетворяющий доброе начало, обладающий даром волшебства и ясновидения.
Лозямова Вера, Кышик